Kaart (cartografie) - Krasno-oefimsk (Krasnoufimsk)

Krasno-oefimsk (Russisch: Красноуфимск) is een Russische stad ten westen van de Oeral in de Cis-Oeral aan de rivier de Oefa (stroomgebied van Kama) op 224 kilometer ten westen van Jekaterinenburg en 1248 kilometer ten oosten van Moskou. Het is het bestuurlijk centrum van het district Krasno-oefimski.

De plaats werd gesticht in 1736 als fort aan de Oefa en heette eerst Oefa, daarna Krasnojarsk en ten slotte Krasno-oefimskaja. De plaats lag op een natuurlijke grens genaamd Krasny Jar (rode kust), wat volgens een reiziger in de 18e eeuw afgeleid zou zijn van de roodachtige kleur die de blootgestelde kust daar had. Het was een verdedigingsbolwerk voor de werkplaatsen in de Oeral tegen aanvallen van lokale stammen. In het begin woonden er vooral kozakken, dienstlieden en handelaren. Het kreeg de status van hoofdplaats van een oejezd in 1781. De plaats lag in de 19e eeuw erg geïsoleerd van grote plaatsen als Perm en Jekaterinenburg doordat het geen spoorlijn bezat. Krasno-oefimsk bezat in die tijd alleen onverharde wegen en de Oefarivier als vervoermiddelen. In die tijd was vooral de landbouw belangrijk. In de tweede helft van de 19e eeuw probeerde het stadsbestuur iets aan de ontwikkeling van landbouw, industrie, onderwijs en gezondheidszorg te doen, door hiervoor een aantal deskundigen uit te nodigen.

In 1875 ontstond de eerste school waar men zich kon richtten op mijnbouw of landbouwkunde. In 1915 werd een treinstation gebouwd, waarna vanaf 1916 de eerste treinen begonnen te rijden op de stad. In 1930 werd Krasno-oefimsk het centrum van een landbouwdistrict en later werden er ook investeringen gedaan in de infrastructuur en kreeg de stad een machine-tractor station (MTS), fabrieken voor de voedselproductie en werden andere landbouwgerelateerde bedrijven opgestart. Tijdens de Grote Vaderlandse Oorlog (2eWO) werden ook naar Krasno-oefimsk een aantal fabrieken geëvacueerd vanuit Europees Rusland, waaronder landbouwgerelateerde bedrijven, mechanische en machinebouwfabrieken uit onder andere Charkov, Rostov en Rjazan. Na de oorlog werd door de lokale overheden gewerkt aan de woningbouw en aan infrastructuur voor de landbouw.